حسِ بد

اگه یه روزی ازدواج کنم، فقط و فقط بخاطرِ این حسِ گهِ عصراست، که میام خونه و فقط صدای هواکش میاد

اینطور وقتا حس میکنم همه چی طوسیه، و با اینکه یه عالمه آدم دورِ خودم جمع کردم، آدمِ تنهایی ام

البته که به زاویه ی دید بستگی داره و این میتونه تایم طلاییِ من باشه، اما متنفرم ازینکه وقتایی که یه بغلِ کوچیک، خیلی یهویی لازمم میشه، باید دیوار رو بغل کنم.

اندکی حسِ abandon شدن دارم.